Św. Piotr

Jeden z dwunastu apostołów. Był pierwszym zwierzchnikiem Kościoła chrześcijańskiego. Przed powołaniem przez Pana Jezusa na apostoła mieszkał w Kafarnaum, zajmował się połowem ryb. Według świadectwa Nowego Testamentu wielokrotnie wyróżniany przez Jezusa spośród Jego uczniów. Był zwierzchnikiem gminy chrześcijańskiej w Jerozolimie, a następnie w Rzymie, gdzie współpracował z Pawłem. Tam też zginął śmiercią męczeńską podczas prześladowań chrześcijan za cesarza Nerona.
Jest autorem dwóch listów katolickich czyli powszechnych, z których dowiadujemy się o trudnościach, jakie nękały pierwszych chrześcijan. Piotr jako głowa Kościoła, zachęca do świętości życia i posłuszeństwa. Przypomina, że wszyscy: żywi i zmarli zostali odkupieni drogocenną Krwią Chrystusa. Opisując zstąpienie Chrystusa do szeolu, odpowiada na to samo pytanie, jakie Tesaloniczanie postawili Pawłowi: co będzie z tymi co pomarli? Również zmarłym Chrystus ogłosił dobrą nowinę o zbawieniu. Pierwszy jego list jest skierowany do nowo nawróconych przez św. Pawła Azjatów, Którzy cierpieli na prześladowanie przez pogan. Był on zredagowany pomiędzy wiosną 63 a latem 64 r. u schyłku życia św. Piotra. W swym drugim liście, skierowanym do tych samych ludzi, do których pisał list pierwszy św. Piotr ostrzega przed heretykami i wyjaśnia dlaczego opóźnia się powtórne przyjście Chrystusa Pana. Drugi list został napisany na krótko przed śmiercią, w czasach gdy pogorszyła się sytuacja w małoazjatyckich gminach kościelnych.
Św. Piotr, Apostoł (+ 67). Syn rybaka Jony z Betsaidy Galilejskiej. Nosił imię Szymon. Mieszkał w Kafarnaum. Chrystus powołał go wraz z jego bratem, Andrzejem, na swojego ucznia. W ewangelicznej relacji o ustanowieniu grona Dwunastu otrzymał od Jezusa nowe imię - Piotr. Należał do Jego najbliższego grona. Obecny podczas przemienienia na górze Tabor; składa wyznanie, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga (Mt 16,16 nn); kroczy po wodzie ku Jezusowi; jest przy Nim w Ogrójcu; podczas aresztowania Mistrza broni Go, atakując sługę arcykapłana (J 18,10). Po zmartwychwstaniu Chrystus ukazuje się Piotrowi, przekazując mu władzę pasterską (J 21,15-17). Po Zesłaniu Ducha Świętego wygłasza mowę misyjną do Żydów, stając na czele uczniów i wyznawców Chrystusa. Duszpasterską działalność prowadzi poza Jerozolimą - w Samarii, Liddzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej. Wędruje do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej, a potem do Rzymu. Tutaj zakłada gminę chrześcijańską i zostaje jej pierwszym biskupem. Po śmierci Heroda (+44) wrócił do Jerozolimy. W roku 48/49 przewodniczy Soborowi Jerozolimskiemu, po czym wraca do Rzymu. Ewangelie ukazują jego szczególną pozycję w gronie apostołów. Pisma Nowego Testamentu wymieniają go 150 razy. Podczas prześladowania chrześcijan przez Nerona w latach 64-67 św. Piotr zostaje aresztowany i ukrzyżowany głową w dół. Jest autorem dwóch listów należących do Nowego Testamentu. Nad jego grobem wzniesiono w 320 roku kościół, który ostateczną formę przybrał w postaci bazyliki Watykańskiej.
Św. Piotr, pierwszy papież, jest patronem m. in. diecezji w Rzymie, Berlinie, Lozannie; miast: Awinionu, Biecza, Duszników Zdroju, Frankfurtu nad Menem, Genewy, Hamburga, Nantes, Poznania, Rygi, Rzymu, Trzebnicy; a także blacharzy, budowniczych mostów, kowali, kamieniarzy, marynarzy rybaków, zegarmistrzów. Wzywany jako orędownik podczas epilepsji, gorączki, febry, ukąszenia przez węże.